Norge, første 2 ukene

Liefste bloglezertjes
Het is al weer lang geleden sinds ik België heb verlaten en nog iets heb laten horen van mij...
Maar zoals ik had verwacht: Noorwegen is echt bangelijk!! :-)

Mijn eerste indruk van Noorwegen: groen, groen, groen, groen, groen,groen, groen, groen, groen, blond, groen, groen, groen, groen.... ;-)
Van 1 tot 8 augustus zat ik op een oriëntatiekamp, in Skjeberg (100km ten zuiden van Oslo), samen met nog 36 andere AFS'ertjes. (in heel Noorwegen zitten er 180 van ons soort :-)) Ik heb er echt van genoten, hoewel erheen met een klein hartje (zoveel mensen, uit zoveel landen, met zoveel talen...), heb ik er enorm veel toffe mensen leren kennen. Eigenlijk was het de bedoeling om daar Noors te leren spreken, maar eigemlijk heb ik daar vooral mijn Engels, Duits en Spaans kunnen verbeteren en een beetje Italiaans en Portugees kunnen leren ;-). Maar echt veel nieuwe vrienden gemaakt: mensen uit Chili, Costa Rica, Venezuela en Brazilië, enkele Amerikanen die mij aangeraden hebben, wanneer ik naar de USA zou gaan, de Oostkust links te laten liggen en het noordwesten te bezoeken (eigenlijk rechts laten liggen dus ;-)). Dan waren er ook nog een bus Italianen, Duitsers, een Tjechische en een Zwitserse, nog een hoop mensen uit China, Hong-Kong en Thailand. En natuurlijk nog Jeroen, toevallig ook uit (het o zo grote...) Ekeren.
Een van de hoogtepunten daar was gaan zwemmen in de zee, nooit gedact dat ik daar zou gaan zwemmen en eigenlijk was het water maar iets kouder dan in Portugal, waar ik in juli ben geweest. En natuurlijk was er de dagelijkse wandeling, iets wat in Noorwegen beter bekend is onder de naam 'gå på tur' . We zijn ook naar Halden geweest, tegen de grens met Zweden, en we hebben enkele voeten op Zweedse bodem gezet.
Verder hebben wij Belgen, Jeroen en ik, de mensen op het kamp daar Milk Inc leren kennen om onze Belgische ...trots... hoog te houden. Wanneer de ouders er dan zaterdag waren, was iedereen echt wel zenuwachtig. Nadat we 'Broeder Jakob' in verschillende talen hadden gezongen (van het norsk, over het flamsk en spansk tot het mandarinsk), mochten we de nieuwe papa's en mama's in de armen sluiten. En ik was eerst:-). Dit was wel het raarste gevoel ooit.

(Foto's volgen nog)

Zaterdagavond dan naar Brøttum gereden, 15 km ten zuidoosten van Lillehammer, en dat was 2,5 uur rijden (dat wordt trouwens blijkbaar altijd in uren uitgedrukt.) Brøttum en Lillehammer zijn echt wel prachtig: uitzicht op het grootste meer van Noorwegen, tussen de bomen door dan, elger (elanden) zitten er hier in overvloed (heb er al 5 gezien) en er gebeuren naar de verhalen te horen echt wel vaak auto-ongelukken mee. Ook al aan een vennettje 2 traner (kraanvogels) zien paraderen. (Ja zo'n dingen horen nu eenmaal bij mijn blog ;-).)
Het huisje is echt wel bangelijk: helemaal in hout (echt gezellig), met nog 2 oude schuren in de tuin (het was vroeger een boerderij), in de tuin veel kirsebærer, blåbærer, rips og bjørnebær (kersen, bosbessen, rode bessen en braambessen), en ze zijn echt lekker. En de hond Swami (bernersennen) is echt wel reusachtig, maar echt enorm lief en hij luistert bangelijk goed, en komt goed overeen met de kat Sara.
Hier in de buurt van het huis kan je echt goed mountainbiken (ofnee fietsen ;-), want mountainbiking is volgens AFS een gevaarlijke sport en daar moet je eerst toestemming voor vragen), maar het is wel enorm zwaar, maar 'jeg like det' (I like it).
Verder heb je in Lillehammer een graaf uitzicht op de 2 skischansen hoog tegen een berg. Ik ben hier al naar de cinema geweest met Maiken en Silje, de dochters van mijn 2de gastgezin (of councellor family, mijn back up family). We hebben Batman gezien, en thanx god, worden de films niet gedubd in het Noors :-). Ik heb ook al gebadmintond in de sporthal, gebouwd voor het ijshockey tijdens de Olympische Spelen, en het is echt wel een spectaculaire zaal. Lillehammer lijkt me echt enorm gezellig, vooral in de winter, dus ik kijk echt al uit naar de eerste sneeuw.
Dinsdag (de derde dag hier), ben ik al naar de begrafenis geweest van mijn 'farmor', de moeder van mijn papa Tore, die ik trouwens nooit gezien heb. Triest, maar het was een mooie dood werd er gezegd, want ze was 85 en al enkele jaren niet meer zo helder van geest. Daar heb ik dan trouwens in 1 keer de hele familie ontmoet en ben ik al uitgenodigd om bij mijn nieuwe neef en nicht van 29 en 28, in Oslo te komen logeren.

Woensdag ben ik dan nnaar mijn nieuwe school gegaan om nog wat papierwerk te regelen, maar ik stond blijkbaar nog niet op de lijst, fout van AFS Noorwegen. Maar nu is alles in orde, en ik kom in klas 2C terecht, wat ovrereenkomt met een 5de denk ik. Er is zelfs een AFS-klas ingericht, want er zijn veel Noren die vorig jaar in het buitenland hebben gezeten. En ik zit op dezelfde school als m'n Amerikaanse roommate van op kamp Ian.

Vanavond dan, vanaf 6 uur, is het hier in de tuin in Brøttum een grote 'The Eagles-party' (Jeweetwel: 'Hotel California'...) voor de 50ste verjaardag van mijn ouders. Neen ze komen niet echt naar hier, maar mijn papa en zijn band (klinkt dat niet graaf?) gaan 12 songs vocaal en instrumentaal brengen en ik heb er al wat van gehoord en het belooft echt een gezellig feest te worden in de schuur hier. Er komt maar liefst 50 man. De meeste ken ik nog niet, maar mijn Maiken en Silje en Ian komen ook dus dat zijn dan de enige mensen jonger dan 35 denk ik. Dus het wordt hiet nog heel druk 'i middag, i kveld og i nat' (vanmiddag, vanavond en vannacht).


Amai als ge dit allemaal gelezen hebt: 'gratulerer' (proficiat) :-D en nu ga ik een beetje kuisen in de schuur.

Dikke kussen vanuit het regenachtige, maar vanavond hopelijk droge Noorwegen!!



XXXXXX XXXXXX XXXXX